Defne Cemal’in birinci ferdî standı Nemli Mavi, OG Gallery’de seyirciyle buluşuyor. Cemal’in bu stanttaki yapıtları yarı saydam pigment katmanlarını vakitle, üst üste harmanlayarak tuval ve boyanın dengeleyici diyaloğuna bırakıyor.
Geçen yıllarda Paris, Berlin, New York üzere dünyanın önde gelen kentlerinde gerçekleşen küme stantlarında ismine rastladığımız, 1997 doğumlu genç sanatçı Defne Cemal, New York Üniversitesi BFA Studio Art’taki eğitiminin akabinde üretimlerine ve ömrüne İstanbul’da devam ediyor. Cemal’in birinci şahsî standı Nemli Mavi ise bu hafta başlıyor.
5 Eylül’de OG Gallery’de seyirciyle buluşacak olan Nemli Mavi’de yer alan eserler yarı saydam pigment katmanlarını vakitle, üst üste harmanlayarak tuval ve boyanın dengeleyici diyaloğuna bırakıyor.
Tek bir tonun hakim olduğu bu soyut yapıtlarda, tuvallere eşlik eden ortadan bükülmüş alüminyum paneller, fotoğraf yüzeyine heykelsi bir boyut kazandırıyor.
Üretimlerinin yanı sıra, 2021’den bu yana, ressam Zach Hodges ile birlikte kurduğu ve yabancı sanatkarlara Türkiye’de görünürlük sağlayan Kiralık Depo isimli sanat alanını da işleten Defne Cemal, bu birinci şahsî standına dair Oksijen’den Hülya Çelik’in sorularını yanıtladı.
Nemli Mavi standınızın ortaya çıkış kıssası ile başlayalım mı?
Uzun müddettir bir şahsî standa hazır hissediyordum aslında kendimi. OG ile tanıştığımda, bu serinin biraz daha bütünlüğe kavuşması için makul fotoğrafları baştan yaptım ve ekleme olarak da üç boyutlu alüminyum işlerime odaklandım. Fotoğrafların bitme noktasına gelmesi, hele benim üzere soyut ve özgür çalışan bir sanatçı için çok sıkıntı. Aklımda daima ferah ve açık bir yerleştirme vardı bu stant için. Genel olarak tuvalin kavramsal yetersizliğine karşı bir dehşet var gördüğüm stantlarda, daima farklı ve deneysel yerleştirme seçenekleri deneniyor resmi desteklemek için. Benim de başımda dönen şey fotoğrafın kâfi olacağı bir stant ve fotoğrafla müsabakanın kaçınılamaz olduğu bir stant yapmaktı.
Mavi rengin hakim olduğu bu stantta, pigmentin doğasıyla insan gözü ortasında nasıl bir münasebet var? Renk, ışık ve yüzey sizin stanttaki yapıtlarınıza nasıl bir taban oluşturuyor?
Bu seriye başladığımda pigment kullanmaya yeni başlamıştım ve çabucak, tam da istediğim bir maddeselliği olduğunu fark ettim. Bu katmanları yönlendirerek dengeleyici bir bütünlük yaratmaya çalışıyorum tuvalin üzerinde. Mavinin seçimi açık uçlu olma özelliğinden kaynaklanıyor, tabiatla ve tabiattaki ışık ile ilgili olan bağı de kıymetli bir faktör. Bahsettiğim tesirleri oluşturabilmek için tek bir ton seçmek kıymetliydi, zira tuval yüzeyindeki titreşim ve renklerin çarpışması ya da ortaya çıkan hacim lakin tek bir ton kullanılarak sağlanabilirdi. Işık, renk ve yüzey ortasındaki etkileşime de açık olmaya çalışıyorum ve tuvalin fırça darbelerimle olan diyaloğunu kaydediyorum. Bu kaydın sonucu daima bir form arayışı aslında; bahsettiğim katmanların altında bir form oluşmaya çalışıyor, fakat bu biçim, oluşum sürecindeyken güya donmuş üzere görünüyor. Kolay bir fikri ortaya çıkarmak, gerecin yapısından ötürü uzun vakit alıyor. Fotoğraf daima orada ve daima bir şey söylüyor, sen vakitle diğer istikametlerini fark ediyorsun. Tahminen de seyircinin vaktini daha çok vermesini sağlamak, vakti yavaşlatmak bu oluşturduğum tabanın yapabildiği şeylerden biri.
“Transparent curve”, Defne Cemal, 2024
“Sergide toplam 14 eser var”
Serginizde kaç adet yapıtınız yer alıyor? Kullandığınız rengin ve tekniklerin ayrıntılarından kelam etmek ister misiniz?
Sergide toplam 14 eser var. Bunlar çoklukla 90×100 cm boyutlarında tuvaller, ortada bir iki adet daha büyük olanı da mevcut. Tuvallerin doğal görünümünü korumak için transparan bir astar kullandım. Fotoğraflarda ultramarin mavisini temel alarak kahverengi ve beyaz toz pigment kullandım. Ek olarak, 30×50 cm büyüklüğünde ve 160 derece ortadan dikey bir biçimde bükülmüş alüminyum plakalar üzerine kağıt sıvama ve yağlı boya uyguladığım ‘folds’ yani ‘katlamalar’ olarak isimlendirdiğim bir serinin devamı da var. Bu katlamalar, duvara asıldığında açık bir kitap üzere görünüyor ve üzerine yansıyan ışığı bölüyor, ismi üstünde katlıyor, bir boyutsallık katıyor. Tuvallerde sorduğum birtakım sorular için potansiyel karşılıklar veriyor üzere.
*Bu röportaj Oksijen’den motamot alınmıştır.